Şimdi okullu olduk
Sınıfları doldurduk
Sevinçliyiz hepimiz
Yaşasın okulumuz
Dedik ve TÜİK’e göre eğitim harcamaları %120 arttı, bir önceki yılın aynı ayına göre. Bu şiiri okumamak lazım. Fiyatları tetikliyor.
Bazı okullar kitap ücreti olarak 60.000 TL istedi. Bazıları utandığı için 30.000 lira. Diğer bazıları ise utanmadan ziyade kör tuttuğunu topal yakaladığını stratejisini uyguladı. Adamına göre…
İsteyenin bir yüzü kara vermeyenin Allah belasını versin. Ülkenin freni patladı. Debriyaj teli koptu. Pozantı inişindeki gibi kurtarma rampası aranıyor, bulabilirsen. Kim ne kadar isterse. Neden diyorsun, ‘veren var abi’ diyor. Yani her verene göre belirlenen bir fiyat skalası var ülkede. Veremeyen dua etmeli daha verebilmek için. Belki namaz hatta bir kaç gün oruç.
Devlet oysa bedava kitap veriyor. Adı güzel, bedava. Eee bedava olunca içi tısss tabi. Yakın bir öğretmen arkadaşım ‘kitapların içi bomboş’ dedi. Boş kitabı bedava verirsen doluları parayla satın almak zorunda kalırsın, diye bir atasözü var. Yeni söyledi atalarımız. Söz kayıda alındığı sırada yine zam geldi.
En büyük kulüp eğitim kulübü. Büyük para dönüyor. 20 milyon öğrenci, 1,2 milyonu geçen öğretmen sayısı kulübün değerini arttırıyor. Benim oğlanların okuduğu okulun müdürü ile bir gün oturuyoruz; “Hocam buraya okul değil de ticarethane gözü ile bakmalı, yoksa yanılırız” diye önemli bir tespitte bulunmuştu. Tabii ki şaşırmadım. Hedefimiz esnaf devlet olarak ortaya konulmuştu yıllar önce. Sonuçları da esnaf bakışı ile sonuçlanmalı netice itibari ile müdürümüz realist bir felsefeci olmasına rağmen.
Bir koyup üç alma düzeni bu. Başlarken öyle yola çıkarsın ama sonunda eğitimde üçün birini alırsın. Bedavası; bedava düzeyinde bir eğitim, paralısı ise bedava düzeyinde bir öğretim sunuyor. Tercih size kalmış.
Daha dün annemizin
Kollarında yaşarken
Çiçekli bahçemizin
Yollarında koşarken
Şimdi okul zamanı ve bu zamanın da tadını çıkarma zamanı çocuklar. Hepiniz için hayallerinizin en güzeli olması dileğiyle…